Nu mi-am propus sa scriu despre cat de frumoase suntem cand zambim, despre faptul ca un zambet frumos este mai seducator decat orice machiaj profesionist sau despre cat de contagios si aducator de oameni buni in viata noastra este un zambet. Nu pentru ca nu as fi convinsa ca este adevarat, dar mi-e teama ca prea multa pledoarie in privinta asta ne poate duce usor in capcana zambetului fals, fortat, a zambetului cu orice pret, cu oricine si in orice situatie. Dar despre asta, intr-un alt post 🙂
Acum as vrea sa vorbesc despre un moment care, pe cat este de frumos in orice inceput de iubire, pe atat este de dificil. Dupa cum ne este firea, in acel moment cadem in capcana de a vorbi vrute si nevrute, de multe ori cu o suta la ora, sau de a tacea, intr-o poza care este la granita dintre passive-agressive si hard-to-get. Daca in acel moment ne amintim sa zambim, lucrurile ar putea sa fie mult mai simple, mai frumoase, mai fluide.
La ce ma refer? La momentul in care…